De zon
Het gaat zichtbaar beter met Rachel Hazes… En dat is fijn. Dat gunnen we haar allemaal. Want om zo diep te vallen dat je zelf aangeeft liever opgenomen te willen worden in een psychiatrische kliniek, dat moet geen feest zijn geweest. Daar is een hele donkere en nare periode aan voorafgegaan, dat kan niet anders. En dat gun je je grootste vijand nog niet. Dochter Rox heeft die aanloop tot de opname natuurlijk van dichtbij meegemaakt; wat moet het zwaar geweest zijn om machteloos te moeten toezien hoe je lieve moeder langzaam in een diepe depressie zakt. De mooie brunette haalt dan ook opgelucht adem nu de zon weer voorzichtig schijnt in het leven van haar mams. Nu kan Rox zich weer op zichzelf en haar eigen toekomst richten. Met een nieuwe cd in the pocket en een bruiloft in het verschiet, zal ze ongetwijfeld leukere zaken hebben om zich mee bezig te houden. Nu Rachel aan de beterende hand is, kan Rox samen met haar wegdromen over de trouwerij en alles wat daarbij komt kijken.
Dreetje zal naar verwachting geen enkele rol spelen bij het huwelijksfeest. Moeder Rachel vindt dat nog steeds onverteerbaar, maar Rox heeft geleerd al die negatieve energie los te laten. Hoewel ze veel verdriet heeft gehad om de breuk met haar broertje, ze heeft het een plekje gegeven en kan er nu mee leven dat Dré niets meer met hun te maken wil hebben. En gelijk heeft ze. Als iemand echt geen contact wil en je hebt alles geprobeerd, dan houdt het gewoon op. Het leven is te kort, je kunt je beter richten op positieve zaken en genieten. Want het kan zomaar voorbij zijn…
Dat zagen we vorige week maar weer aan Sandra Reemer. Verschrikkelijk. Wat is het toch een gemene sluipmoordenaar die ziekte. 66 jaar is veel te jong. We gaan je missen, Sandra. Met je gulle en aanstekelijke lach was je het zonnetje in huis. Hopelijk ontfermt je oude maatje Jos Brink zich nu over jou. We weten dat hij je daarboven als vanouds aan het schaterlachen maakt, als hier de zon doorbreekt…
Chantal Braspenning
Hoofdredactie
