Placeholder

Wonder

Sylvie Meis presenteert samen met Jeroen van der Boom ’Wedden Dat Ik Het Kan’, en weet de kijkers daarmee te boeien. Sterker nog, de kijkers vinden Sylvie eigenlijk best te pruimen in de show. De wonderen zijn de wereld blijkbaar nog niet uit; want in ons land werd de ex-voetbalvrouw door velen gezien als een diva waar niet mee te werken dan wel te leven viel. Maar ze is best leuk eigenlijk. ”Ik kan eindelijk mezelf zijn”, kirt Sylvie in interviews. Hoewel de perfectioniste tot een paar maanden geleden al een paniekaanval leek te krijgen als haar kapsel uit model raakte, zegt La Meis nu dat ze het ééééénig vindt om op haar hakjes door de studio te hollen om haar kandidaten bij te staan terwijl ze ballonnen met hun billen laten knallen, een cactus verorberen of met een auto in vliegende vaart salto’s maken. Sylvie geniet van alle malligheid in de studio. Althans dat zegt ze. En wij? Wij beginnen haar nog te geloven ook; Sylvie verdient gewoon een tweede kans.

Net als dat Matthijs van Nieuwkerk een tweede kans kreeg van zijn vrouw Karin. De ’DWDD’-presentator biechtte ooit op vroeger een losbandig leven te hebben geleid… De vrouwen lagen aan zijn voeten en Matthijs kon die verleiding niet altijd weerstaan, zo gaat het verhaal. Tja, dat hij zo populair bij de dames is, verwondert ons niet echt. Matthijs is een mooie man, hij is slim, jongensachtig… Wie zou
daar niet voor vallen? Maar Matthijs heeft zijn losbandige verleden achter zich gelaten; zijn gezin is hem alles en hij heeft voor vrouw en kinderen gekozen. Karin moest er een paar jaar op wachten, maar nu is de rust dan echt teruggekeerd in huize Van Nieuwkerk. Het echtpaar geniet van elkaar en van het leven.

Iets wat Joop Braakhekke en zijn kersverse echtgenoot ook zo graag nog jaren zouden willen doen. Maar Joop is ziek. Heel erg ziek. Zijn situatie lijkt uitzichtloos en dat doet pijn. Heel veel pijn. Laten we hopen op een wondertje voor Joop.
Het is hem zo enorm gegund…

Tot volgende week,
Chantal Braspenning
Hoofdredactie