Sterren die we nooit mogen vergeten: Rudi Carell
Vroeger was alles beter? We horen het oudere mensen vaak zeggen. Voor de showbizzwereld geldt, dat ieder tijdperk artiesten voortbrengt die uitblinken op een manier die bij hun eigen periode past. Rappers van nu waren met hun straattaal ondenkbaar geweest in de jaren zeventig. De keiharde grappen die onze huidige generatie cabaretiers bijvoorbeeld over seks maken, pasten beslist niet in de kuise jaren tachtig. En met de eigentijdse snelheid van camera- en lichttechniek zouden de heren showpresentatoren van vroeger, nu vast geen raad weten. Maar oh oh, wat heeft Nederland onwaarschijnlijk grote toptalenten gekend op entertainmentgebied. Namen van grootheden die we af en toe nog even móeten aanhalen, opdat wij ze nimmer zullen vergeten…
Rudi Carrell (1934-2006): op handen gedragen in Nederland en Duitsland
Rudi Carrell was de artiestennaam van Rudolf Wijbrand Kesselaar, een legendarische entertainer uit Alkmaar die in Duitsland nog bekender was dan in Nederland. De entertainer, zanger, showmaster, filmproducent en acteur begon zijn carrière in in 1959 bij de radio met het praat- en showprogramma ‘Rudi Carrell Show’. Landelijke bekendheid kreeg de humoristische alleskunner doordat hij meedeed aan het Eurovisiesongfestival van 1960 met het liedje ‘Wat een geluk’. Nederlanders waren er gek op, de rest van Europa iets minder. Rudi werd het festival voorlaatste, want alleen Luxemburg kreeg minder punten. Bij het publiek bleef Rudi’s zelfspot hangen, want het was vermakelijk hoe hij na het festival grappen over zichzelf kon maken. Niet veel later ging hij werken bij Duitse zenders. Tv-programma’s als de ‘Rudi Carrell Show’ en ‘Am laufenden Band’ werden erg succesvol en de Duisters waren dol op die gekke Nederlander met z’n ietwat gebrekkige Duits. Rudi heeft met zijn geweldige jaren in Duitsland als een soort pionier de showbizzweg geplaveid voor latere Nederlanders met Duits succes, zoals Linda de Mol, Sylvie Meis en Jan Smit.
Over zijn persoonlijke leven liet Rudi zo weinig mogelijk los. Hij hulde zich het liefst in een waas van anonimiteit en dat was best begrijpelijk, want in de liefde rommelde het bij de populaire presentator. Met Truus de Vries was hij van 1957 tot 1973 getrouwd; ze kregen dochters Annemieke en Caroline. Met zijn tweede vrouw Anke Bobbert was Rudi van 1974 tot aan haar dood 2000 getrouwd. Anke had last van reuma sinds de geboorte van hun zoon Alexander. Machteloos moest Rudi meemaken hoe zijn tweede grote liefde jarenlang helse pijnen moest doorstaan en zich op een gegeven moment alleen nog maar met veel moeite in een rolstoel kon voortbewegen. Rudi zocht over de hele wereld naar specialisten die zijn doodzieke vrouw zouden kunnen helpen, maar tevergeefs. Anke was zo volgestopt met medicijnen, dat haar hart er plotsklaps mee ophield op 59-jarige leeftijd. Op 7 februari 2001 trouwde Rudi voor de derde keer, ditmaal met Simone Felischak, die maar liefst 36 jaar jonger was. In 2005 sloeg het noodlot toe voor de in Nederland en Duitsland op handen gedragen beroemdheid. Rudi was een kettingroker en er werd terminale longkanker bij hem vastgesteld. Rudi overleed in 2006 aan de gevolgen van die longkanker, hij werd 71 jaar oud. Over zijn eigen sterfelijkheid zei hij: “Ik geloof niet in het leven na de dood. Als ik dood ben, is het gewoon over. Mijn leven was opwindend genoeg.” Opmerkelijk was, dat Rudi in Bremen is gecremeerd in afwezigheid van familie en vrienden. Zelfs zijn laatste vrouw Simone en zijn kinderen waren niet aanwezig. Het was de uitdrukkelijke wens van Rudi om in eenzaamheid te vertrekken…
Foto: Hollandse Hoogte
