Hans Langhout wordt nog dagelijks herinnerd aan Jacques d’Ancona
‘Hij heeft nooit beseft hoe groot hij eigenlijk was’
Hij had het stil gehouden dat zijn gezondheid langzaam achteruit liep. Niemand wist in de zomer van 2024 dat het rap minder ging met de toen 86-jarige Jacques d’Ancona. Zijn overlijden ging vorig jaar als een schok door entertainmentland en nog altijd wordt er over de theaterexpert gesproken. Wat vindt zijn partner Hans Langhout daarvan? Blijft het verdriet niet voortdurend in stand als er dagelijks tegen hem over Jacques wordt gepraat? “Hier moet ik mee dealen. Jacques verdient het om herinnerd te worden, om besproken te worden, om aangehaald te worden.”
Hans vertelt ons: “Tijdens de uitvaart heb ik in mijn speech verteld dat Jacques zichzelf altijd wat te klein heeft gevonden. Dat verklaart denk ik ook zijn enorme drive in wat hij deed als voetbalscheidsrechter, als theaterrecensent, als jurylid en als presentator. Jacques zei vaak dat hij altijd net iets harder moest praten, omdat hij vaak over het hoofd werd gezien of het gevoel had weg te vallen in de menigte. Die houding heeft hem denk ik zover gebracht als dat hij is gekomen. Het heeft hem gevormd. Tegelijk denk ik dat Jacques nooit heeft beseft hoe groot hij eigenlijk was. Niet lang na zijn overlijden werd ik gebeld door de burgemeester van gemeente Tynaarlo hier in Groningen. Ze willen bij nieuwbouw graag een plein of straat naar Jacques vernoemen, of ik daar even over wilde nadenken. Het nieuwe culturele centrum willen ze sowieso graag naar Jacques gaan vernoemen. Dat is toch super? Ik had het al fantastisch gevonden als ze de steeg hier achter huis het d’Anconalaantje hadden genoemd.”
“Iedereen die ik spreek, is zeer lovend en positief over Jacques. Ik heb alleen maar mooie reacties gehad. Bij de eerste thuiswedstrijd van FC Groningen na zijn overlijden, speelden ze met rouwbanden en hebben ze een minuut applaus voor hem gehouden. Er zijn veel van dat soort initiatieven ontplooid toen Jacques stierf. Als ik het vergelijk met het overlijden van mijn eigen ouders, die een jaar na elkaar zijn overleden, ging dat heel anders. Je hebt het er in de familie nog weleens over, maar voor de rest ebt dat weg. Maar dit blijft doorgaan. Ik vind het voor Jacques heel eervol. Heel mooi en heel fijn.”
Foto’s: AJDJ
Uit andere media
