Nieuw appartement Koos Alberts zit vol verrassingen!
Vreemde post en onverwachte deurwaarder bij Koos Alberts
In het najaar van 2017 verhuisden Koos Alberts en zijn lieve vrouw Joke naar hun moderne appartement in Harderwijk. Als Party op bezoek is, horen we hoe Koos soms nog heimwee heeft naar twee huizen geleden. “Toen we daar kwamen wonen, kon ik nog lopen en klussen”, zegt hij ietwat melancholisch. Toch bevalt de nieuwe woonplek opperbest. Al komt er wel soms vreemde post binnen en stond er plotseling een deurwaarder voor de deur. Lees het interview en zie de nieuwe foto’s in Party 16.
Hier alvast een voorproefje:
Jullie hebben je grote villa in Harderwijk verruild voor een wat compacter, modern appartement in het centrum. Is het vorige huis al uit jullie hoofd?
“We hebben nog geregeld contact met de mensen die het hebben gekocht. Heel leuke mensen die erg blij zijn met het huis. Ik ben nog niet weer binnen geweest sinds we zijn vertrokken. Ik wel één keer voor de deur gestaan met de auto, toen gingen we post ophalen. ‘Dit ben ik kwijt. Het is mooi geweest’, schoot er door me heen.”
Kreeg je daar nog een brok van in je keel? Jullie hebben er toch 17 jaar met veel plezier gewoond.
“Nu niet, met het huis daarvóór wel. Dat stond in Hierden, we gingen er wonen toen ik nog kon lopen. Alle kozijnen en tuinhekken had ik zelf gemaakt en ik had een sierhek gelast voor de oprit, zodat niet iedereen er zomaar op kon rijden. Ik groef kabels in de grond voor het aanleggen van tuinverlichting. Ik heb nog filmpjes op mijn computer staan, waarop je me aan het werk ziet. Als ik het ongeluk in 1987 niet had gekregen, dan hadden we denk ik nog steeds in dat huis gewoond. Het was een oude pastorie, een prachtig huis. Alleen de entree al, dat was een grote hal met een mooie trap naar boven en van die hoge glas-in-lood ramen. Als daar ’s ochtends de opkomende zon doorheen scheen, was dat een gelukzalig gezicht. Het was een hartstikke fijn huis, maar goed: er zat een zwembad bij, een tennisbaan, een extra zomerhuisje, paardenstallen en een weiland. Helemaal toen ik een rolstoel terechtkwam, paste het huis niet meer zo goed bij ons. Er zat heel veel onderhoud aan, dus er kwamen vaak mensen langs om te werken. Al het dagelijkse werk, zoals de paarden eten geven en de stallen uitmesten, kwam op Joke neer. We moesten daar wel weg. Maar nog steeds als ik er langs rij, kan ik een gevoel van heimwee krijgen naar dat huis.”
