Saskia & Serge: wakker gebeld door Hans van Willigenburg
Zij ligt languit maar sierlijk op de planken van een oude zoldervloer. Hij staat heel cool met zijn handen in de zakken van zijn vuurrode pantalon in de spiegel te kijken. Het is 1978 als het dan al flink bekende duo Saskia & Serge hun Engelstalige plaat ‘Some girls grow up’ uitbrengt. Op bezoek bij het duo, weet Serge zich nog goed voor de geest te krijgen waar de plaat is opgenomen: “Dat was in de Verenigde Staten, Nashville.” Saskia vult haar echtgenoot, met wie ze al bijna zestig jaar muziek maakt, aan met wat leuke weetjes: “De foto is gemaakt door sterfotograaf Claude Vanheye. Deze plaat is ook in Amerika uitgekomen, daar had-ie een andere voorkant. Will Hoebee, de overleden echtgenoot van José Hoebee, was de producer.”
Oude liefde
Serge legt uit hoe het tweetal in de jaren ’70 de belangrijke overstap maakte van Nederlandse naar Engelse muziek: “We maakten aanvankelijk Nederlandstalige luisterliedjes, zoals ‘’t Spinnewiel’ en ‘Het zijn de kleine dingen die het doen’. Maar na een paar jaar hadden we alle zomers, herfsten, winters, lentes en eilanden wel bezongen. Bovendien gingen we steeds meer optreden en onze behoefte groeide naar een repertoire waarmee we de mensen ook live echt konden meenemen en loskrijgen. Toen zijn we teruggegaan naar onze oude liefde, de country. Dat deden we al voordat we Nederlands zongen. Will Hoebee begon net en werd aan ons gekoppeld. Iedereen om ons zei dat we niet opeens Engels moesten gaan zingen, maar we schreven zelf ‘Baby I’ll give you everything’ en ‘Don’t tell me stories’: allebei grote hits geworden. Maar wij hadden de creatieve behoefte om onze stijl wat te veranderen, net als dat kunstschilders of romanschrijvers dat soms doen.”
Wakker gebeld
Nog een anekdote over de plaat horen we als Saskia & Serge vertellen over een middernachtelijk telefoontje dat ze kregen van Hans van Willigenburg, die we natuurlijk allemaal nog kennen als de presentator van ‘Koffietijd’ vroeger. Serge: “Hij was in Los Angeles in een platenzaak, zo groot als ‘De Bijenkorf’ in Amsterdam. Hans vertelde hoe hij door de dubbele deur die gigantische muziekwinkel binnenstapte en gelijk vooraan was de eerste plaat die hij zag: een LP van ons. Hij was zo enthousiast dat hij ons meteen belde, niet rekening houdend met het tijdsverschil, waardoor wij hem dus midden in de nacht aan de lijn kregen, haha.”
Foto: Andries Jelle de Jong
