Warme appelbollen
HELP, IK BEN VERSLAAFD AAN… SNOEPEN
Twintig weken geleden begon Wim Schaap aan een persoonlijke missie: 10 kilo afvallen binnen een half jaar. Hij woog 94.7 kilo. Wekelijks schrijft hij in Party over zijn ‘lijdensweg’. Gewicht nu 88.3 kilo.
Ik ben binnen de familie behoorlijk in achting gestegen. Het ziet er namelijk naar uit dat ik de tien kilo ga halen binnen een half jaar en dat vinden ze op zich al een wonder met mijn levenswijze en snoepverslaving. Maar nog belangrijker, deze week heb ik me van mijn meest charmante kant laten zien. Mijn lief en dochters gingen een vrouwendagje doen. Uurtje shoppen, verwennen in nagelstudio en drankje op terras. De hele dag vrouwendingen. Niets voor mij dus. Ik had een beter idee; ik zou de dames verrassen bij thuiskomst.
Een paar maanden geleden had ik bij toeval op tv gezien hoe in een kookprogramma warme appelbollen werden gemaakt. Volgens mijn lief een klusje van nauwelijks een half uur en zo simpel dat ik dat zelfs zou kunnen. Ik beloofde meteen om dat op oudejaarsavond te doen. Nog ver weg dus en tegen die tijd was iedereen die belofte alweer vergeten. Maar ik weet hoe mijn dochters kunnen genieten van een warme appelbol en dat leek me nu een leuk papacadeautje bij thuiskomst. Ik kocht zes appels (twee reserve voor als het mis zou gaan) beetje zure appels, een pakje bladerdeeg en twee ons marsepijn. Normaal is amandelspijs, maar toen mijn lief had gezegd dat het ook met marsepijn kon, wist ik het wel. Als er iets over zou blijven…
De appels werden geschild en met een appelboor haalde ik het klokhuis er uit. Een flink stuk marsepijn er in en strooide er vervolgens royaal kaneel op. Ik legde stukjes bladerdeeg op aluminiumfolie , smeerde de folie licht in met boter en vouwde de bladerdeeg om de appels. Met een vorkje prikte ik een paar gaatjes boven in het bladerdeeg. De oven had ik voorverwarmd op 200 graden. Twintig minuten in de oven, wel een beetje in de gaten houden natuurlijk, en klaar. Het hele huis rook naar kaneel en warme appels. Na zeventien minuten waren ze al aardig gekleurd . Eerst maar eentje proeven…. Heerlijk, mankeerde niets aan. De vijf appelbollen die ik nog over had stonden geurend in de keuken. Lief en dochters zouden over tien minuten thuis zijn. Dat had ik goed getimed.
Vijf bollen nog…. Nou ja, waarom niet? Binnen vijf minuten had ik mijn tweede bol op. Precies op tijd. In de gang hoorde ik ze al roepen: ”Wat een verrassing, wat ruikt het lekker.” ”Voor iedereen een warme bol”, zei ik trots… Het was even stil, toen er werd gegeten. Mijn lief keek me aan. ”Dat heb je goed gedaan” en ik kreeg een knuffel. ”Ik had er nog wel eentje gelust”, zei ze vervolgens en ze keek naar de zes afdrukken op het aluminiumfolie die ik had laten staan.
Ondanks die verwennerij toch een goede dieetweek. Weer een pondje eraf dankzij veel discipline op het werk waar ik het slagroomgebak negeerde…
Wim Schaap
